Na świecie nic nie pochodzi z nikąd. W konsekwencji, jeśli Amerykanie lub Europejczycy żyją lepiej niż inni, to życie musi być opłacane przez kogoś. Ale od 2000 r. Sytuacja zamożnego Zachodu zaczęła się zmieniać ...
Naga prawda: kosztem rozkwitu Zachodu? Sekret sukcesu zachodniego dobrobytu
Autor - Ruslan Hubiev
Jak wiadomo z uniwersalnego prawa zachowania energii i prawa Łomonosowa-Lavoisiera, w świecie fizycznym nic nie jest odbierane znikąd i zniknie znikąd. W konsekwencji, jeśli Brytyjczycy lub, powiedzmy, Amerykanie żyją lepiej niż inni, to takie życie jest koniecznie opłacane przez kogoś.
Tak więc, jeśli Stany Zjednoczone zużywają do 25% rocznej światowej ilości surowców mineralnych, ponad 50% światowego zużycia uranu, około połowy zużytego aluminium, a także ponad jedna czwarta produkowanej ropy naftowej, gazu ziemnego, cyny, miedzi i żelaza, ale nie dają w zamian nie produkują tego samego ekwiwalentu, oznacza to, że zasoby przepływają tylko w jednym kierunku, a drukowany papier dolara w innym .
W ramach ogólnej teorii kapitalizmu od dawna wiadomo, że rezultat rozwoju gospodarczego w takim systemie zawsze okazuje się tylko jeden: jeśli bogactwo gromadzi się na jednym z biegunów, oznacza to, że ubóstwo i nędza pojawiają się na drugim.
Jeśli więc USA od dziesięcioleci mają ostry bilans handlowy i deficyt budżetowy, a do tego kraju importuje się znacznie więcej towarów niż eksport państwowy, to ta różnica jest przez kogoś pokrywana. Innymi słowy, w sensie ściśle fizycznym, kraje poza granicami Stanów Zjednoczonych co roku stają się biedniejsze o ten sam ekwiwalent, który bogacą się Amerykanie. Jednocześnie istnieje ogromna redystrybucja światowego bogactwa na rzecz Stanów Zjednoczonych.
Podstawowy środek dobrobytu gospodarczego
Wskazuje na przykład, że Ameryka zużywa około 20–25% całego światowego zużycia ropy, a to pomimo faktu, że główna fabryka świata wcale nie jest nią, ale „niebiańska”. To Chiny potrzebują energii jako podstawy rzeczywistej produkcji, ale Chińczycy zużywają tylko 13% w porównaniu z 25% w Ameryce . W tym samym czasie populacja Stanów Zjednoczonych, która pod wieloma względami spala tę ogromną ilość energii, stanowi zaledwie 4,3% populacji planety .
Tak więc, zgodnie z badaniami opublikowanymi w The Los Angeles Times w 2012 r., Prawie połowa żywności kupowanej w Stanach Zjednoczonych jest wyrzucana do śmieci każdego roku, w związku z czym Amerykanie wyrzucają żywność o wartości 165 miliardów dolarów.
Ogólnie rzecz biorąc, rozbieżność między konsumpcją a tworzeniem przez USA jest łatwo wyrażona przynajmniej w tym, że przeciętny Amerykanin zużywa 4 razy więcej towarów niż „przeciętny mieszkaniec planety” : 5 razy więcej niż jakakolwiek latynoamerykańska, 10 razy więcej chińska i 30 razy więcej więcej Hindusów, a także wyrzuca 2 razy więcej śmieci i wydaje 3 razy więcej wody.
Szwedzki naukowiec zajmujący się ochroną środowiska Rolf Edberg podaje jeszcze bardziej konkretne liczby. Według niego, Amerykanin, Szwed lub, na przykład, Szwajcar zużywa 40 razy więcej zasobów Ziemi niż przeciętny Somalijczyk, zjada 75 razy więcej mięsa niż Indianin i spala 150 razy więcej energii niż przeciętny Nigeryjczyk. Statystyki można uzupełnić tylko tym, że nawet przeciętny kot w Anglii zużywa 2 razy więcej białka niż przeciętny Afrykanin.
Stany Zjednoczone bardzo lubią uczyć innych, że wszystkie te korzyści Zachodu są zasłużonym rezultatem ich własnej pracy i „unikalnego” systemu, ale prawda jest taka, że mogą żyć tylko w ramach kapitalizmu UE i USA, dopóki pasożytują na innych. .
Europa i Ameryka, których populacja stanowi zaledwie 20% światowej populacji, zużywają 60% wszystkich produktów wytwarzanych na tej planecie . Dlatego nie dziwi fakt, że od lat 90. XX wieku „społeczność światowa” stara się ogłosić rosyjskie podglebie „wspólną” własnością.
Jeśli absolutnie wszystko tak będzie żyło - po prostu nie będzie nikogo, kto by go wykorzystał, a zatem w tym przypadku właściwsze jest postawienie pytania - ile planet potrzebuje Ziemia, aby wszyscy mogli żyć jak Amerykanie? A tak na marginesie, od dawna odpowiedzią jest - planety 4,1.
Według badań przeprowadzonych przez centrum analityczne Global Footprint Network, które uwzględnia tzw. „Ślad ekologiczny” (tj. Ile zasobów naturalnych wydaje się na produkcję energii, żywności i innych towarów średnio na osobę i na kraj), okazało się, że gdyby było ich siedem miliard ludzi konsumowanych tak samo jak dzisiejsi Amerykanie, potrzebowalibyśmy więcej niż 4 planet wielkości Ziemi.
Ten stan rzeczy wyraźnie pokazuje, że zachodni styl życia jest możliwy tylko poprzez wyzysk innych, chociaż po upadku ZSRR, termin ten był wyśmiewany przez długi czas jako relikt „czerwonej” propagandy.
Składowisko odpadów
„Zwrot” globalnego systemu finansowego na rzecz niektórych i przeciwko innym może być nazywany głównym „sekretem” obecnego kapitalizmu. Nie wartości Zachodu, a nie „unikalnego” systemu, ale oszustwo, ukryte pod „receptą” cudu gospodarczego.
W ten sposób Europa , która nie ma własnych zasobów, otrzymuje je po niskich cenach w niezbędnych ilościach tylko tak długo, jak jej korporacje cicho i niezauważalnie utrzymują Afrykę w biedzie i bezprawiu . Za grosze ich zasoby są usuwane, wspierając tlące się konflikty, rewolucje i system anarchiczny. Podobnie Stany Zjednoczone są liderem w większości technologii, pod warunkiem, że mają wyłączne prawo do wydawania niezabezpieczonych funduszy, dzięki czemu od lat 70. dysponują ogromnymi środkami finansowymi na wykup mózgów, talentów i przełomowych technologii.
Jak pokazuje przykład Chin i ZSRR, niezwykle trudno jest dogonić kogoś, kto drukuje i pożycza sobie pieniądze, wykorzystując do tego jedynie własne zasoby. I nawet jeśli zachodnie korporacje są po twojej stronie od dziesięcioleci, dzieląc się z ich strony chciwością technologii.
Jeśli weźmiemy pod uwagę te zachodnie kraje, które dziś zajmują czołowe pozycje w światowych liderach, wtedy jeszcze jaśniejszy obraz staje się widoczny - wszystkie te państwa mają znacznie mniejszy udział produkcji niż skala ich konsumpcji. Tak więc w Stanach Zjednoczonych, według ekspertów, poziom ten waha się od 20 do 40, co oznacza, że udział USA w światowej produkcji (z parytetem siły nabywczej) równy 20%, konsumpcja tego kraju na światowej skali konsumpcji sięga 40%.
Składowiska odpadów
I chociaż nie jest możliwe całkowite udowodnienie tej liczby, ponieważ nie istnieją otwarte dane dotyczące wszystkich transgranicznych przepływów materiałowych, a kontrakty przepływów finansowych są ukryte lub opłacane przez „szare” schematy, to dzięki pośrednim dowodom jest w przybliżeniu taka sama. Co więcej, główne z tych znaków, które teraz widzimy.
Kapitalizm, aby rozwinąć lub przynajmniej utrzymać obecny standard życia, musi zawsze płacić za siebie. Z tego punktu widzenia kraj kapitalistyczny nie różni się od podobnej korporacji prywatnej. Zwrot wiodącej firmy w świecie kapitalistycznym sprowadza się do przejęcia rynków i stłumienia konkurentów oraz zwrotu wiodącego kraju kapitalistycznego do zajęcia (bezpośredniego lub pośredniego) aparatu państwowego, absorpcji gospodarek i zahamowania potencjalnych rywali.
Dopóki ten proces jest możliwy, kapitalizm się rozwija, a kiedy nie ma nikogo, kto by rabował, a wzrost konkurentów został już utracony, Zachód zaczyna mieć klasyczne problemy. W szczytowym momencie tych problemów w erze przedjądrowej zwykle organizowano wojny światowe , resetowano konkurencyjne rynki, a wcześniej zamknięte gospodarki ponownie otwierano dla prywatnego kapitału. Od połowy XX wieku sytuacja się zmieniła, ale upadł ZSRR na ratunek.
Przez 10 lat po upadku Unii poziom dobrobytu amerykańskich gospodarstw domowych wzrósł bezprecedensowo i rósł tak szybko, jak rabunek krajów i zdobycie rynków byłej socjalistycznej połowy świata. Podczas gdy Zachód robił super-zyski, niektórzy z nich ostrożnie kierowali się podnoszeniem poziomu życia ludzi, ale pod koniec tego etapu dochód zwykłego Amerykanina również ustał.
Indie
Zanim Bill Clinton odszedł, pasożytnictwo na bloku socjalistycznym całkowicie się wyczerpało, tempo spadło, a harmonogram bogactwa amerykańskich gospodarstw domowych w cudowny sposób zbiegł się ze spadkiem rabunku byłego Związku Radzieckiego. To nie przypadek, że od początku XXI wieku w USA rozpowszechniano stałą opinię, że każde nowe pokolenie Amerykanów z Millennium żyje gorzej niż ich rodzice.
Powodem tej sytuacji był fakt, że nie było miejsca na globalną ekspansję. Wszystko zostało uchwycone. Proces był utrzymywany na poziomie nominalnym, począwszy od 2000 r. Z regularnymi lokalnymi inwazjami, ale był to tylko surogat.
Później Chiny weszły na arenę supermocarstw gospodarczych, a Rosja powróciła do supermocarstw wojskowych i geopolitycznych. Od 2014 r. Obie te siły stają się coraz bardziej aktywne w uniemożliwianiu Zachodowi kontynuowania randomizacji regionów, a ekspansja zaczęła spadać.
Do niedawna, przeładowując dany region i sztucznie przenosząc jego kapitał na rynki „zerowane”, Zachód rozszerzył pozytywną dynamikę swojego zwykłego stylu życia. Ale ponieważ ChRL od strony ekonomicznej stała się przeszkodą dla takiej polityki w Azji i Afryce, a Rosja na Bliskim Wschodzie, w Azji Środkowej, Ameryce Środkowej i kilku krajach afrykańskich, stała się coraz bardziej pasożytnicza, a zwrot „rozwiniętych gospodarek” mimo wszystko opowiadania o samowystarczalności natychmiast się zepsuły.
Wcześniej wojny, rewolucje, przewroty i infekowanie gospodarek wirusami finansowymi (poprzez struktury MFW, Banku Światowego itd.) Stymulowały przepływ kapitału do skarbca zachodnich stolic. Podczas gdy Zachód demokratyzował trzeci świat, jego nagromadzone problemy nic nie kosztowały.
Afrykańscy uchodźcy
Z powodu zniszczenia Libii i Iraku, Haiti, Afganistanu, Somalii, Jemenu itd. Utrzymano kolosalny amerykański dług narodowy, utrzymano armie NATO, a zachodni styl życia utrzymano na odpowiednim poziomie. Jednakże, gdy tylko pojawiły się przerwy w przepływie zysków, wiele rzeczy musiało być opłaconych niezależnie. Wtedy okazało się, że własne możliwości Zachodu nie odpowiadają jego obecnym apetytom.
Stąd audyt polityki zagranicznej USA, który został przymusowo rozpoczęty wraz z pojawieniem się Donalda Trumpa. Jego celem jest jakoś obniżenie kosztów i uzyskanie czasu, aż obecna sytuacja z Chinami i Rosją zostanie rozwiązana. Program maksymalny to zamach stanu w Moskwie lub spowolnienie wzrostu w Pekinie, choć generalnie Waszyngton nie waha się pracować w ten i ten sposób.
Po tym, Biały Dom spodziewa się powtórzyć wiarygodny system, dobrze udokumentowany upadkiem ZSRR. Następnie, na początku lat 70. XX wieku, sytuacja gospodarcza Stanów Zjednoczonych była na skraju upadku , a stabilna na zewnątrz gospodarka, według amerykańskich laureatów Nagrody Nobla, była na skraju przyszłych losów ZSRR.
Jednak przywódcy Związku Radzieckiego, z powodu wieku, wykształcenia i innych powodów, nie widzieli całego obrazu procesów światowych, aw latach 80. świadomie zrezygnowali ze swoich ideologicznych i ekonomicznych pozycji. Moment został utracony, a po zniesieniu standardu złota zwycięstwo Stanów Zjednoczonych stało się kwestią czasu. Było jasne, że prędzej czy później próba ZSRR konkurowania z USA własnymi środkami, mimo że Amerykanie drukowali teraz fundusze na nieograniczoną skalę, była skazana na niepowodzenie. Stany Zjednoczone musiały tylko przeciągnąć czas.
Jak na ironię, ale dzisiaj, próbując ponownie wyciągnąć czas, Waszyngton robi to samo. Usiłując okraść innych i obciążyć ich sprzymierzeńców swoimi problemami, Stany Zjednoczone próbują jakoś załatać dziury - przedłużyć obecny stan rzeczy do czasu rozwiązania kwestii chińskich i rosyjskich.
Życie w Dżakarcie
Jedynym problemem jest to, że sojusznicy nie są w najlepszej pozycji. Moskwa i Pekin nie pozwalają na organizowanie nowych inwazji, a istniejący rynek już zawęził się do punktu, który wywołuje wojny handlowe na Zachodzie . USA domagają się pieniędzy od Europy, krajów europejskich od siebie, i tak dalej, wzdłuż długiego łańcucha.
Włochy mają dziś zadłużenie w wysokości 148% PKB, Portugalia w 128%, Belgia w 106%, Francja w 99%, Hiszpania w 98%, Wielka Brytania w 88%, Niemcy w 66% i tak dalej. Dotyczy to wszystkich przywódców „cywilizowanego świata” - Japonia od 1 stycznia 2019 r. Miała zadłużenie w wysokości 251% PKB, Stany Zjednoczone 107%, Singapur 97%, Kanada 91% i inne osoby z listy. Rosja, jeśli chodzi o ten wskaźnik, zajmuje jedno z najkorzystniejszych miejsc - 175. pozycję, z długiem wynoszącym zaledwie 19,43% PKB.
Obserwujemy podobne zjawiska na arenie światowej. Nie ma znaczenia, co wspiera wyzysk niektórych krajów na Zachodzie, zagrożenia militarne, jak w przypadku Niemiec i Japonii, czy poślizg kredytowy, jak w przypadku Ukrainy czy Grecji. Najważniejsze jest to, że w obecnym paradygmacie kapitalistycznym poziom zachodniego dobrobytu nie może być utrzymany bez sprzecznego współistnienia narodów. Ale Rosja i Chiny bardzo utrudniają te konflikty ...
Źródło
USA to czysty stan pasożytniczy
Jak planowały Stany Zjednoczone
USA to państwo pasożytnicze
Bardziej szczegółowe i różnorodne informacje o wydarzeniach odbywających się w Rosji, na Ukrainie iw innych krajach naszej pięknej planety można uzyskać na konferencjach internetowych, które są stale przechowywane na stronie. „Klucze wiedzy” . Wszystkie konferencje są otwarte i całkowicie bezpłatne . Zapraszamy wszystkich, którzy budzą się i są zainteresowani ...
Naga prawda: kosztem rozkwitu Zachodu?