Abchaski minister spraw zagranicznych: „Nasza republika próbowała zapobiec upadkowi ZSRR”

Budynek administracji miejskiej Suchumi. Zdjęcie: Khrolenko / shutterstock.com

26 sierpnia Abchazja i Osetia Południowa obchodzą 10. rocznicę uznania przez Rosję niepodległości

Sierpień 2008 był nie tylko miesiącem tragicznych i bohaterskich wydarzeń w Republice Południowej Osetii, która dzięki braterskiemu wsparciu Rosji wytrzymała agresję gruzińskiego reżimu Saakaszwilego. Spowodowały również, że terytorium Republiki Abchazji zostało całkowicie uwolnione od gruzińskich milicji.

Prawa ludów: Dzień uznania niepodległości Abchazji i Osetii Południowej

Kilka tygodni później, 26 sierpnia 2008 r., Miało miejsce wydarzenie, na które mieszkańcy Abchazji i Osetii Południowej czekali od czasu „największej katastrofy geopolitycznej XX wieku” - upadku Związku Radzieckiego. Tego dnia prezydent Rosji podpisał dekrety uznające niepodległość republik Abchazji i Osetii Południowej przez państwo rosyjskie.

W przeddzień tej rocznicy, obchodzonej niemal na poziomie Dnia Zwycięstwa w dotkniętych republikami agresji gruzińskiej, szef ministerstwa spraw zagranicznych Abchazji - minister spraw zagranicznych Republiki Abchazji Daur Kove udzielił ekskluzywnego wywiadu kanałowi telewizyjnemu Tsargrad.

Daur Kove. Zdjęcie: oficjalna strona internetowa Ministerstwa Spraw Zagranicznych Abchazji

Tsargrad : Dokładnie 10 lat temu Rosja uznała niepodległość republik Abchazji i Osetii Południowej. Wcześniej nowoczesne państwo abchaskie przeszło już znaczną, 15-letnią, powojenną ścieżkę stania się w warunkach całkowitego nieuznawania. Jak porównałbyś te 15 i 10 lat? Dlaczego 26 sierpnia w Republice obchodzony jest prawie na tym samym poziomie, co dwa dni zwycięstwa - 9 maja i 30 września?

Daur Kove : Rzeczywiście, od zwycięstwa w wojnie patriotycznej ludu Abchazji w 1993 r. Do uznania niepodległości przez Federację Rosyjską w 2008 r., Republika Abchazji przeszła, choć niezbyt duża, 15 lat, ale raczej trudna. Był to okres, w którym młoda republika musiała przetrwać w dość trudnych warunkach zewnętrznych i wewnętrznych, kiedy ludzie żyli w strachu przed nową agresją militarną ze strony Gruzji.

Ale pomimo wszystkich powojennych trudności, mieszkańcy Abchazji mieli wolę posuwania się naprzód, rozwijania i budowania niezależnego państwa. To była determinacja, by stopniowo dążyć do celu, który doprowadził Republikę Abchazji do przejścia przez trudny okres nieuznawania i stać się uznanym państwem w 2008 roku. A od 2008 r. Rozpoczyna się nowa strona współczesnej historii Abchazji. Po raz pierwszy w okresie powojennym Federacja Rosyjska uzyskała silne gwarancje bezpieczeństwa wojskowego. Przy wsparciu Rosji państwo abchaskie było w stanie skierować swoje główne wysiłki na rozwój społeczno-gospodarczy. Jak każde młode państwo, Abchazja boryka się z wieloma problemami w rozwoju państwa. Bez tego nie ma. Ale państwo - Republika Abchazji - miało miejsce, a to daje nam pewność, że pójdziemy naprzód.

Wszystkie wspomniane święta są ważnymi datami historycznymi w historii Abchazji. 9 maja - Dzień Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej jest tak samo ważny dla Abchazji, jak Dzień Zwycięstwa w wojnie patriotycznej narodu Abchazji, obchodzony 30 września i dzień uznania niepodległości Republiki Abchazji, obchodzony 26 sierpnia. Przypomnę, że Abchaz aktywnie uczestniczył w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Ponad 55 tysięcy żołnierzy z Abchazji broniło sowieckiej ojczyzny. Dwudziestu dwóch tubylców republiki otrzymało wysoki tytuł Bohatera Związku Radzieckiego, trzech otrzymało Order Chwały o trzech stopniach. Dlatego 9 maja jest jednym z najważniejszych symboli historycznych w historii naszego kraju.

C .: Jak oceniasz stopień integracji Rosji i Abchazji? Z oczywistych powodów wasza Republika nie może uczestniczyć w EAEU, ale jakie inne formy integracji są dziś możliwe, w których interesuje się Abchazja, a co najważniejsze, co to robi?

DK : Republika Abchazji i Federacja Rosyjska są na bardzo wysokim poziomie dwustronnej współpracy i integracji międzypaństwowej. Podstawa prawna stosunków abchasko-rosyjskich zaczęła się kształtować w 2008 r., To znaczy natychmiast po uznaniu przez Rosję niepodległości Abchazji. Do tej pory podpisano ponad 130 umów między dwoma krajami, które regulują nasze stosunki w prawie wszystkich dziedzinach, od komponentu wojskowego po kwestie społeczne.

Wiceminister spraw zagranicznych Grigorij Karasin, minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow i minister spraw zagranicznych Abchazji Daur Kove (od lewej) w Suchumi. 2017 rok. Zdjęcie: Alexander Scherbak / Tass

Co się tyczy potencjalnego udziału Republiki Abchazji w stowarzyszeniach integracyjnych, w rzeczywistości dziś Abchazja nie może być członkiem międzyrządowej organizacji lub związku, ponieważ decyzje w takich stowarzyszeniach podejmowane są z reguły na zasadzie konsensusu między wszystkimi jej członkami. W warunkach, gdy na przykład wśród krajów członkowskich EEU Abchazja uznaje tylko jedno państwo, wejście do tej organizacji nie jest możliwe. To samo dotyczy uzyskania statusu obserwatora. Nie mogę powiedzieć, że na tym etapie wejście do jednej lub innej organizacji jest priorytetem w pracy ministerstwa spraw zagranicznych Abchazji, niemniej jednak praca w tym kierunku odbywa się różnymi kanałami. To zadanie na przyszłość.

Ławrow w Abchazji. Gruzja niezadowolona

C .: Władimir Putin nazwał upadek Związku Radzieckiego „największą geopolityczną katastrofą XX wieku”. Jak wiadomo, przywódcy i ludzie Abchazkiego ASRR (a od 1990 r. Abchazkiej SRR) zrobili bardzo wiele, aby temu zapobiec. Jesteśmy z wami ludźmi jednego pokolenia, jak mówią „ostatni pionierzy”. Czy masz nostalgię za jednym stanem? Czy widzisz, jako szef agencji spraw zagranicznych jednej z republik postsowieckich, możliwość jej odrodzenia w nowej formie?

DK : Słusznie zauważyłeś, że Abchaz ASSR był jedną z republik autonomicznych, które pod koniec lat 80., w okresie narastających tendencji odśrodkowych w ZSRR, zapobiegły upadkowi Związku Radzieckiego. Dużą rolę odegrał w tym Vladislav Grigorievich Ardzinba, słusznie uważany w Abchazji za założyciela nowoczesnego państwa abchaskiego.

Pamiętam, że w latach 1989-1990 Władysław Ardżinba odgrywał aktywną rolę w specjalnej podkomisji ds. Formacji autonomicznych ZSRR Najwyższej Rady, która zajmowała się kwestiami struktury państwa narodowego, a także rozwojem Traktatu o Unii. Ponadto Vladislav Grigorievich brał czynny udział w znanej grupie zastępczej „Unii” Najwyższej Sowieci, która zjednoczyła zwolenników zachowania państwa radzieckiego. Należy również zauważyć, że większość abchaskiej i rosyjskojęzycznej ludności Abchazji ASRR podczas ogólnonarodowego referendum 17 marca 1991 r. Głosowała za ochroną ZSRR „jako odnowiona federacja równych republik”, podczas gdy gruzińska ludność Abchazji zbojkotowała referendum.

Pierwszy prezydent Republiki Abchazji, Vladislav Ardzinba (centrum). Zdjęcie: presidentofabkhazia.org

Oczywiście ZSRR był wyjątkową jednostką państwową. W ramach państwa radzieckiego wiele narodów otrzymało narodową państwowość, co oczywiście nie wchodziło w rachubę do 1917 roku. W ten sposób stworzono warunki konieczne do zachowania i rozwoju kultur narodowych. Rozpoczęto proces modernizacji gospodarczej, który umożliwił osiągnięcie znaczących sukcesów w wcześniej zacofanych regionach byłego imperium. Ale było coś, co nazywali „ekscesami”. W kontekście historii radzieckiej Abchazji przejawiało się to naruszeniem praw ludu abchaskiego przez partyjne kierownictwo gruzińskiej SRR - republiki związkowej, która obejmowała Abchazję jako autonomię.

Takie fakty były regularnie podawane do wiadomości publicznej - ogłosiła ich abchaska inteligencja narodowa. Popyt ze strony ludności abchaskiej dotyczył również zmiany autonomicznej pozycji Abchazji, przywrócenia jej statusu republiki związkowej, którą miała w pierwszych latach władzy radzieckiej. Jednak w tym czasie nie było mowy o radykalnym demontażu lub rewizji istniejącego systemu władzy. Jednak w drugiej połowie lat osiemdziesiątych jednym z czynników, które destabilizowały ZSRR, był radykalny nacjonalizm, który zatriumfował w wielu republikach związkowych, w tym w Gruzji. Pod wieloma względami dlatego los Związku Radzieckiego okazał się z góry określony.

Ostatecznie o przyszłości każdego państwa decyduje jego ludność, ludzie. Wynika to z woli ludu, wyrażonej w referendum, zależy od tego, jaką formę może przyjąć dane państwo.

Budynek Rady Ministrów Abchazkiej SRR. Został spalony podczas wojny gruzińsko-abchaskiej w latach 1992–93. Zdjęcie: EvdokiMari / shutterstock.com

C .: Nie mogę powstrzymać się od zadawania jednego ostrego pytania. Jak wiadomo, znaczna część ludności gruzińskojęzycznej (głównie Megrelianie) powróciła do dzielnicy Gali w Republice Abchazji. Ale czy gruzińska rodzina (na przykład w przypadku zrzeczenia się gruzińskiego obywatelstwa i nie ubiegania się o przedwojenne mienie) osiedli się w Abchazji, a przynajmniej po prostu odwiedzić Republikę?

DK : Należy zauważyć, że sytuacja w dystrykcie Gal w Abchazji jest bardzo upolityczniona przez przedstawicieli Gruzji, którzy rozpowszechniają fałszywe informacje o tym, co dzieje się w regionie, a także o Republice Abchazji jako całości. Obywatel gruziński może wjechać do Republiki Abchazji, uzyskując wizę, ale z reguły w wielu szczególnych przypadkach, aby odwiedzić krewnych, którzy pozostali w Abchazji.

C .: Rozumiem, że polityka wyznania etno-wyznaniowego nie mieści się w twoim obszarze specjalizacji, ale jak ważny jest ten czynnik w dzisiejszym świecie w ogóle? W jednym z moich wywiadów z błogosławioną pamięcią Siergieja Wasilijewa Bagapsza, pan prezydent nazwał Abchazję „krajem prawosławnym”. Jesteś na swojej stronie na Facebooku, nie ukrywając faktu, że jesteś wierzącym prawosławnym chrześcijaninem. Czy te fakty mają znaczenie w pracy ministerstwa spraw zagranicznych?

JK : Historycznie ludzie Abchazji nigdy nie znali poważnych konfliktów z powodów religijnych. Od czasów starożytnych przedstawiciele różnych wyznań - prawosławni chrześcijanie, katolicy, muzułmanie, Żydzi - pokojowo dogadywali się w Abchazji. Szanujemy ludzi różnych narodowości i religii. Uważam, że to podejście powinno być decydujące.

C .: Tak się złożyło, że byłem w Abchazji w dniu, w którym Syryjska Republika Arabska uznała swoją niepodległość, pamiętam szczerą radość, w tym najprostszych ludzi, z dala od kwestii dyplomatycznych. Jak ważne jest to wydarzenie dla Republiki? Jakie są twoje wrażenia z wizyty w Syrii i komunikacji z jej przywódcami? Jakie wspólne projekty są możliwe w nowoczesnych, niezwykle trudnych warunkach dla Syryjskiej Republiki Arabskiej?

JK : Znaczenie aktu uznania przez Syryjską Republikę Arabską jest dla nas oczywiste. Należy podkreślić, że Syria jest krajem bliskim nam na wiele sposobów. Abchazja ma bliskie związki z diasporą w Syrii. Są to historyczne związki, mają dość bogatą historię. Od dawna jesteśmy w kontakcie z przywódcami Syrii. Wizyty robocze delegacji Republiki Abchazji w Syrii, które odbyły się w latach 2017–2018, były bardzo owocne. Rezultatem tych wszystkich prac było ustanowienie oficjalnych stosunków dyplomatycznych między Syrią i Abchazją, które ogłosiliśmy pod koniec maja tego roku.

Syryjscy uchodźcy powoli zaczęli wracać do domu. Zdjęcie: globallookpress.com

Obecnie bada się możliwości współpracy w różnych dziedzinach, przede wszystkim w rolnictwie i turystyce. Przygotowywane są projekty odpowiednich umów dwustronnych między Republiką Abchazji a Syryjską Republiką Arabską. Oczywiście widzimy, że dziś Syria jest w dość trudnej sytuacji. Walka trwa nadal na jej terytorium, a międzynarodowy terroryzm jest zwalczany. Ale świat wróci do ziemi syryjskiej. Syria zacznie się ożywić. Dlatego przygotowujemy już podstawy prawne dla wzajemnie korzystnych stosunków między naszymi krajami.

C .: Republika Abchazji, oprócz Rosji i Syrii, została uznana przez kilka innych państw. Opowiedz nam krótko o związku z nimi? Jakie wektory polityki zagranicznej są ogólnie ważne dla Abchazji, oprócz tych wspomnianych wcześniej?

DK : Oprócz Syrii i Rosji, Republika Abchazji w różnych okresach uznawała Wenezuelę, Nikaraguę, Nauru, Tuvalu i Vanuatu. W mediach często można przeczytać, że niektóre z tych krajów rzekomo wycofały swoje uznanie. Należy jednak ponownie zauważyć, że nie otrzymaliśmy żadnych dokumentów wskazujących na oficjalną przerwę w stosunkach międzypaństwowych. Utrzymujemy oficjalne stosunki dyplomatyczne z każdym z tych krajów. Stosunki z Wenezuelą, Nikaragua, Nauru rozwijają się dość intensywnie. Odbywają się spotkania ministrów spraw zagranicznych naszych krajów, odbywają się oficjalne wizyty. Stosunki z tymi krajami rozwijają się, każdego roku wypełniane są nowe treści.

Abchaski most [odpowiedź rosyjska]

Główne kierunki polityki zagranicznej Republiki Abchazji sformułował prezydent Raul Khadzhimba w dorocznym przemówieniu do Parlamentu. Obejmują one rozwój i wzmocnienie sojuszniczych stosunków z Rosją, promowanie szerokiego międzynarodowego uznania Republiki Abchazji, pomoc w zapewnieniu pokoju i bezpieczeństwa w regionie Kaukazu, rozszerzenie stosunków zagranicznych i nawiązanie nowych kontaktów.

C .: A na zakończenie chciałbym zapytać, jakie są kluczowe zadania stojące przed ministerstwem, na którego czele stoi dzisiaj, w dniach 10. rocznicy uznania niepodległości Republiki Abchazji?

DK : Wszystkie przedstawione powyżej kierunki polityki zagranicznej są ważne w pracy ministerstwa spraw zagranicznych Abchazji. Jesteśmy zaangażowani w stopniową realizację wyartykułowanych kierunków polityki zagranicznej Republiki Abchazji. Oczywiście w kontekście obchodów 10. rocznicy uznania Abchazji, pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest dalsze promowanie szerokiego uznania międzynarodowego. Ministerstwo Spraw Zagranicznych Abchazji zwiększy wysiłki w tym ważnym dla nas kierunku i nie mam wątpliwości, że z czasem wszyscy zobaczymy owoce tej pracy.
Tyurenkov Michael